یه بهانه و یه شعر از خودم
یه بهانه و یه شعر از خودم در این دیار عاشقی که کس به کس نمی زند
سکوت بی فروغ ما نفس نفس نمی رند
تو ای شب سیاهما کجا روی ز این سکوت
بیا که در سرای ما پرنده پر نمی زند
در این هوای بی نفس که دم به دم نمی رسد
تو ای سوار عاشقی بیا که کس نمی رسد
مرا ببر ز این خیال
در این دیار بی کسی، کسی محک نمی زند......
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
