تلاش

روی زمین دمر شده ای مدام نق و نوق می کنی که بگویی بیایید مرا بغل کنید جایم خوب نیست..

 مدام مسیر راهت را کج می کنی.. زمین را می خوری می خواهی ببینی چه طعمی دارد!!!! باز هم نق می زنی.. دستانت را بر سرامیک کف اتاق می کوبی گویی می دانی که صدایش تو را خوشحال می کند.. باز هم می کوبی و در همان حال خوش و شادت باز نق می زنی... عزیزکم دخترکم این رسم زمانه است این رسم بزرگ شدن و مستقل شده است باید تلاش کنی شاید هزاران بار تلاش و تلاش تا موفق شوی بر رو پاهایت قدمهای استوار برداری.. می دانم سخت است می دانم... می دانم که کسی را صدا کردن ولی پاسخی از آن نشنیدن چقدر سخت است .. با چشمانت کوچک مدام بر می گردی و دوباره در حالی که تلاش برای 4 دست و شدن داری مرا صدا می زنی..

من هم سرانجام ناز نگاهت را می خرم و تو را در آغوش می گیرم.

2 روز پیش سرت به در ماشین خورد و چقدر گریه کردی که هوش از سر من هم بردی یک ساعت از آن ماجرا نگذشته بود که گونه من هم  یک دهم آن درد را شاید تجربه کرد..

مراقب خودت باش عزیزم دنیا بزرگ و برخی تجربه ها دردناک سعی کن با احتیاط از کنار همه ی این تجارب بگذری