اولین اضطراب

با ترس و لرز و هزار دعا و صلوات وارد کلینیک شدیم من و آقای همسر.

انتظار داشت منو خفه می کرد از ترسم با همسرم صحبت می کردم ولی اون همش اخم میکرد و میگفت از این فکرها نکن منم از ترسم دیگه همه رو می خوردم....

اسممو صدا کردن مثل زمانی که منتظری معلم مدرسه نمره امتحانی تو بخونه و تو دل تو دلت نیست...

تنها و با قدمهای آروم یا شاید تند!!!! یادم نیست!!!! وارد مطب شدم

به یه سری از سوالها جواب دادم و زمان فرارسید....  

دکتر: لباس زیرتو  دربیار برو بخواب....

چقدر بی احساس انگار از روی نوشته داشت می خوند..

رفتم روی تخت سونو می کرد....

دستیار دکتر: خانم دکتر این دستگاهش خیلی بده اصلا نمیشه چیزی رو پیدا کرد....

دکتر: آره ... برو اونطرف تر یه چیزی هست اونجا...

دلم یکم آروم گرفت....

ناگهان...

هنوز کوچیکه برو دو هفته دیگه واسه ضربان قلبش بیا.....

یه سری دارو نوشت و به همین سادگی و من در شک این حرفش لال شدم...

ازاون لحظه ترسهای من و کابوسهای من بیشتر شد.....

رفتم پیش مامای مخصوصم

گفت چند هفته اته...

من: 6 هفته و 3 روز...

ماما: ضربان و دید

من: نه.. گفت دو هفته دیگه بیا

ماما: دوهفته زیاده می خوای زودتر برو وقت بگیر تا الکی دارو مصرف نکنی

من که با حرف دکتر برا خودم دنیا رو تیره و تار ترسیم کرده بودم با حرفهای سرد  ماما دستام یخ کرد نفهمیدم چطور از مطب و کلینیک بیرون اومدم...

همسرم منو سوال پیچ می کرد ولی من اصلا صداهاشو نمی شنیدم... بعد از چند لحظه  کم کم به سوالهاش جواب دادم...

اونم بی خیال انگار نه انگار

گفت: خوب 2 هفته دیگه میایم این دیگه ناراحتی داره مگه نمی گی بیشتر دوستات تو 9 هفته قلب رو دیدن خب تازه تو می شی 8 هفته...........

یعنی اون استرسهای منو نداشت؟؟؟ چقدر دلم می خواست جای اون بودم.....

چاره ای نداشتم باید تا دو هفته دیگه صبر می کردم............