دو سالگی

دو سالگی سنی است که  می توانی هزاران چیز جدید در کودک ببینی.. کودک اکنون راحتتر راه می رود. می دود خنذه های باند می کند ، می خندد، قهر می کند، لج می کند، برایت ناز می کند و حکم می کند که در ماشین فقط آهنگ مورد علاقه خود را گوش دهیم و از اول تا آخر مسافرت فقط و فقط دو تراک از آهنگهای دوست داشتنیش خوانده می شود و تو هم مجبوری گوش دهی با اینکه دیگر از این تکرار خسته شده باشی

جشن دوسالگیت را در خانه عزیزت برگزار شد و به ما خوش گذشت. با اینکه لباس خوشگلت را پوشیده بودی و در حال رقصیدن در مجلس بودی مدام به منو و پدرت می گفتی که برام تولد بگیرید و ما هم در جواب می گفتیم خوب مامان جان الان تولد گرفتیم دیگر. در نهایت متوجه شدیم که تولد گرفتن از نگاه شما کیک آوردن و candel فوت کردن بوده. وقتی شمعت را فوت کردی خیالت راحت شد و به قول خودت "تمام  lady bug ها و  mushroom های روی کیک را با انگشت برداشتی و خوردی و بزرگ و قوی شدی".

خسته و کوفته شنبه 5 صبح بیدار شدیم تا از آنجا به دانشگاه من رفته تا مدرک موقتم را دریافت کنم. خبری خوش که درست یکروز به تولدت مانده بود به من رسید این بود که بالاخره توانستم در دانشگاه تدریس کنم و درسی را برای تدریس به من اراده نمودند.

اکنون دیگر تو را جور دیگر باید حس نمود. حرفهایت و گاهی معذرتخواهی هایت برایمان خیلی مسرت بخش است. چند وقت پیش کاغذ و قیچی کوچی دستت دادم تا مثل همیش سرگرم شوی در این حال و هوا و مشغول کتاب خواندن بودم که فریاد زدی مامان  mountain و من به دستت نگاه کردم دیدم تقریبا شکل مثل بریده ای و با افتخار بلند داد می زدی بعد از چند لحظه دوباره فریاد زدی مامان  house برش دیگری داده بودی و برایت شکل خانه تداعی شده بود  گفتی مامان بچسبونیم من هم فورا رفتا چسبی برداشتم و ازت پرسیدم کجا بچسبونیم و تو شیشه کمد ویترین را نشانم دادی و با کمک هم آن را چسباندی. شب هنگام به پدرت هم نشانش دادی و  از تشویقش کلی ذوق کردی.

الان در نقطه ای ایستادم که وقتی به دوسال قبل بر می گردم و نگاهی می اندازم می بینم این همان طفل کوچکی بود که به سختی دستهایش را مشت می کرد و الان در مرحله رشد و بالندگی و جستجو و سیر طبیعت است.

هزاران الله اکبر

تولد دوسالگیت ای شیره جانم مبارک باشد.